Do tej pory znane były tylko dwa fragmenty tego papirusu: jeden zachowany w Muzeum Archeologicznym we Florencji i drugi, którego położenie nie jest znane, ale można zobaczyć jego odwzorowanie na rysunku egiptologa Karla Richarda Lepsiusa. Odkrycie fragmentów w Trydencie umożliwia lepszą rekonstrukcję tego cennego dowodu na istnienie starożytnego Egiptu, który okazuje się być jednym z najwcześniejszych znanych egzemplarzy papirusu z Księgi Umarłych – tekstu pogrzebowego używanego do prowadzenia duszy zmarłego w podróży do zaświatów.
Papirus Senemnetjera znaleziony w nekropolii memfickiej w Sakkarze, jest kompozycją o charakterze magiczno-pogrzebowym, która miała prowadzić i wspomagać zmarłego w zaświatach. Większość współczesnych papirusów znalezionych w grobach pochodzi z Teb, gdzie Księga Umarłych została opracowana podczas panowania XVIII dynastii (1539-1292 p.n.e.), natomiast te z Memfis są niezwykle rzadkie.
Co czyni odkrycie jeszcze bardziej wyjątkowym, to fakt, że tylko na czterech innych manuskryptach widnieje ten szczególny układ. Spośród nich tylko dwa okazują się być kompletne: papirus królewskiej pielęgniarki Bakai, przechowywany w Muzeum Narodowym w Warszawie, oraz słynny papirus Nebseniego, przechowywany w British Museum w Londynie.
Nowe fragmenty rzucają światło na praktyki pogrzebowe
Dzięki nowo odkrytym fragmentom papirus Senemnetjera wzbogaca naszą wiedzę o dotąd nieznane szczegóły, oferując uczonym cenną okazję do pogłębienia wiedzy na temat starożytnych egipskich praktyk pogrzebowych i religijnych.
Egipskie artefakty w Zamku del Buonconsiglio
Obecność egipskich artefaktów w Zamku del Buonconsiglio jest związana z postacią Taddeo De Tonellego, oficera Cesarstwa Austro-Węgierskiego i wielkiego entuzjasty starożytnego Egiptu. W XIX wieku Tonelli przekazał muzeum bogatą kolekcję egipskich artefaktów, w tym fragmenty papirusu Senemnetjera.
Zdobycie tak cennych artefaktów wyjaśnia rola Tonellego w latach 1821-1827 jako dowódcy austriackich wojsk w Wielkim Księstwie Toskanii. W tych latach port w Livorno był punktem przybycia ważnych przesyłek egipskich artefaktów z Aleksandrii. Pierwsza przesyłka dotarła do Włoch w 1820 roku i była przeznaczona dla cesarskiego dworu w Wiedniu, podczas gdy druga, w 1822 roku, została nabyta przez Królewskie Galerie Florencji dzięki pracy Michele Arcangelo Migliariniego, dyrektora florenckich zbiorów.
Źródło: finestresullarte.info
