Sofa jest jedną z zaprojektowanych w 1938 roku przez Dalego i Jamesa do jadalni w domu poety, Monkton House, w posiadłości West Dean w West Sussex wpisanej na listę narodowego dziedzictwa angielskiego (NHLE) klasy II z gwiazdką - "szczególnie ważnych budynków wartych większego niż szczególne zainteresowania". West Dean leży na północ od Chichester.
Edward James, urodzony w 1907 roku, fortunę odziedziczył po swoich rodzicach, a po studiach w Eton i Oksfordzie próbował swoich sił jako poeta. Sławę zyskał jednak jako mecenas, zwłaszcza surrealistów, a wśród nich Dalego i Rene Magritte'a. Zamawiane u nich dzieła stały się zalążkiem jednej z największych na świecie kolekcji dzieł surrealistycznych. Wykorzystywał swoje bogactwo do stworzenia siedziby, w której mógł zabawiać śmietankę towarzyską lat 30. Przejawiał bardzo dobry smak, lecz nie stronił od ekscentrycznych pomysłów: ściany domu kazał pomalować na fioletowo, ustawił wysokie na dwa piętra sztuczne palmy. Sypiał w łożu wzorowanym na karawanie admirała Horatio Nelsona, a kiedy ożenił się z tancerką Tilly Losch, zamówił dywan ze śladami jej stóp. Ale kiedy się z nią rozwiódł, zmienił wzór dywanu na ślady łap swego potężnego wilczarza irlandzkiego.
Pomysł na kanapę zrodził się, kiedy James zobaczył niewielki obrazek Dalego "Twarz Mae West, do wykorzystania jako surrealistyczny apartament" (1934-35, Art Institute of Chicago). Aktorka była wówczas u szczytu sławy, jaką przyniosła jej seria filmów komediowych. Kiedy Dali w 1936 roku przyjechał do Londynu i znalazł się w finansowych kłopotach, James podpisał z nim umowę na roczną pensję w zamian za prace, które powstaną w tym czasie.
Podoba Wam się sofa Mea West?
