Droga Mleczna nad Tatrami
Droga Mleczna od lat fascynuje i zachwyca miłośników obserwacji gwiazd. Ostatnio w mediach społecznościowcyh pojawiły się efekty wielogodzinnej pracy Michała Ostaszewskiego. Fotograf opublikował w sieci niesamowite fotografie, na których możemy podziwiać jasną smugę opasującą niebo nad górskimi szczytami. Kadr Galaktyki nad Tatrami nie jest tak łatwo uchwycić.
Jak uchwycić Drogę Mleczną na fotografii?
Na facebookowym profilu twórcy znajdziemy dokładny opis jego pracy. Michał Ostaszewski poświęcił na zrobienie samego zdjęcia całą noc astronomiczną(5 i pół godziny) i około 8 godzin przy komputerze. Fotograf przyznaje, że wykorzystał idealną pogodę i nów, by zrealizować jeden ze swoich kolejnych astrofotograficznych "szalonych" pomysłów.
Początkowym planem było sfotografowanie centrum Drogi Mlecznej w panoramicznej mozaice na 135mm złożonej z 16-20 kadrów na niebo tak by uzyskać poziomy kadr w proporcjach około 2 na 3 w poziomie od Saturna z lewej aż po Skorpiona i cały kompleks mgławic Rho po prawej. Wszystko skalkulowałem tak by wykorzystać w tym celu całą noc astronomiczną(blisko 6h). Tak by sfotografować finalnie około 30-35 paneli z pierwszym planem i uzyskać astronomiczną rozdzielczość ponad 0.5 gigapiksela - wyjaśnia i dodatkowo tłumaczy swoją decyzję:
"Po pierwsze jak już wielokrotnie wspominałem używanie dłuższych ogniskowych daje nam możliwość zwiększenia ilości światła(sygnału) na jednostkę powierzchni co finalnie przekłada się na zdecydowanie większy detal oraz lepszy stosunek sygnału do szumu. Ponadto zmniejszając zdjęcie w dół(rozdzielczość) jesteśmy wstanie dodatkowo zredukować szum i uzyskać większą ostrość. Dłuższa ogniskowa daje również zdecydowanie inną powierzchnię rzutowania gwiazd na matrycę co przekłada się na ich wygląd i brak konieczności ich późniejszego sztucznego zmniejszania w postprodukcji".
Trudności w fotografowaniu nocnego nieba
Michał Ostaszewski przy okazji publikacji fotografii nocnego nieba nad Tatrami, postanowił też wyjaśnić, na czym polega trudność pracy z takim "modelem":
"Nocne niebo na 135mm na FF wygląda naprawdę jak piasek na plaży...identycznie w każdym miejscu. Ręczne kadrowanie (patrzenie się okiem w wizjer) tak by złożyć zakładki w kolejnych rzędach, gdzie na każdy rząd składało się 5 paneli gdzie na każdy robiłem 6 ekspozycji do stacku jest naprawdę hardcorowe(pamiętajcie o przesuwaniu się nieba względem pierwszego planu, gdzie Droga Mleczna w sierpniu znajduje się już za południkiem zero na sferze niebieskiej co przekłada się na szybkie jej chowanie się za horyzont. Dodatkowo takie mozaikowanie nocnego nieba sprawia nisko nad horyzontem(szczególnie w naszych szerokościach geograficznych - spora wilgoć, zanieczyszczenie światłem, niestabilność atmosfery) że kolejne panele bardzo różnią się między sobą jasnością tła i kontrastem spowodowanym nie tylko zmieniającym się LP, ale również pojawiającym się i znikającym Airglow. Dodatkowo w tej kwestii problematyczne było to, że obiektyw który użyłem generuje sporą nie symetryczną winietę z którą musiałem sobie poradzić wykonując flaty(pierwszy raz w życiu do astrofoto krajobrazowego)".
Więcej prac fotografa znajdziecie na jego facebookowej stronie.
