Od wielu miesięcy w mediach pojawiają się doniesienia na temat rozstania aktorskiej pary, którą dobrze znają widzowie „M jak miłość”. Mowa o Maurycym Popielu i Izabeli Warykiewicz. On stworzył w popularnym serialu TVP postać Olka Chodakowskiego, a ona Beaty – przyrodniej siostry zmarłej Marzenki (Olga Szomańska). Na Instagramie aktorki pojawił się szczery wpis, który rzuca nowe światło na to, jak wyglądały minione miesiące jej życia.
Izabela Warykiewicz i Maurycy Popiel
Izabela Warykiewicz i Maurycy Popiel zostali parą wiele lat temu. Razem studiowali aktorstwo w Krakowie, a od 2013 roku na Instagramie regularnie dzielili się romantycznymi zdjęciami. O ślubie poinformowali ponad 3 lata temu. 13 grudnia 2021 roku aktorka opublikowała na Instagramie urocze zdjęcie z tego wyjątkowego dnia.
Małżonkowie stronią od show-biznesowego zgiełku i niezwykle rzadko udzielają wywiadów. Konsekwentnie nie komentują też krążących na temat kryzysu w ich małżeństwie plotek.
Maurycy Popiel rzadko publikuje w mediach społecznościowych, w przeciwieństwie do żony. Jego o 6 lat starsza partnerka regularnie aktualizuje swoją wirtualną galerię. Aktorka jest również instruktorką narciarską i to właśnie treści związane z przygotowaniami do zimowego szaleństwa wypełniały jej profil. W ostatnich tygodniach ani razu nie odniosła się do plotek na temat kryzysu w małżeństwie.
Czytaj także: Ten przystojny aktor to syn znanej polskiej gwiazdy! Wiedzieliście o tym?
Za żoną Maurycego Popiela bardzo trudny czas: „żegnaj”
Izabela Warykiewicz po serii zabawnych filmów o tematyce około narciarskiej zdecydowała się na szczery wpis. Na Instagramie opublikowała swoje zdjęcie, a w opisie podsumowała ostatnie miesiące jej życia. Wyznała, że 2024 rok dał jej wiele lekcji. 40-latka przyznaje, że ma za sobą bardzo trudny czas, w którym nie brakowało łez. Jednak mimo wszystko jest wdzięczna za dobre chwile, które przyszło jej przeżyć.
Żegnaj 2024 - najtrudniejszy roku w moim życiu. Był to rok pełen lekcji - słodkich, gorzkich i tych, których wolałabym nie odrabiać. Był to również rok pod znakiem ludzi. Tych, którzy przyszli, zostali, odeszli, i tych, którzy byli zawsze. Dziękuję za każdego człowieka, którego historia przeplotła się z moją w tym roku - za dobro, za wyzwania, za wspólne rozmowy do białego rana, za milczenie, za śmiechy, za płacz, za wypady dalsze i bliższe, za petki, za proseco , za gotowanie, za słuchanie muzyki, za zakupy, za tańce, za szaleństwa. Dziękuję Wam!
