Czym jest cukier trzcinowy?
Odpowiedź na to pytanie tkwi w nazwie. Ten cukier pozyskuje się z trzciny cukrowej, a nie z buraka cukrowego, jak w przypadku klasycznego białego. Wyróżniamy też typ nierafinowany – to pojęcie oznacza, że z produktu nie usunięto melasy trzcinowej, która odpowiada nie tylko za brązową barwę cukru, ale i za zawartość minerałów. Co prawda nie jest ich bardzo wiele, jednak nadal więcej niż w znanym nam cukrze białym – warto wiedzieć, że swój śnieżny kolor zawdzięcza usunięciu całej wspomnianej melasy.
Czy cukier trzcinowy jest zdrowszy od białego?
Głównym składnikiem cukru trzcinowego i białego jest sacharoza, której powinniśmy unikać. Jednak to pierwszy z wymienionych ma wspomniane składniki mineralne, które będą przyjmowane przez organizm. To ważne, ponieważ same substancje słodzące są dla funkcjonowania zbędne, a tym bardziej nie mają dobrego wpływu na nasze zdrowie. Nierafinowany cukier trzcinowy ma jednak niewielkie ilości wartościowych pierwiastków (np. wapnia, potasu czy żelaza). Jest też mniej kaloryczny – na 100g produktu osiąga wynik ok. 390 kcal, podczas gdy cukier biały ma ich ponad 400. To nie wszystko, bo zawiera również 19% mniej sacharozy.
Cukier trzcinowy a cukier brązowy
Kolor może sugerować, że to ten sam produkt, ale nie dajcie się oszukać! Wiemy już, czym jest cukier trzcinowy, a czym w takim razie jest cukier brązowy? To nic innego jak zwykły cukier biały z dodatkiem karmelu. Nie ma on żadnych składników odżywczych, a jego cena jest wyższa, a przy tym jego barwa może niejedną osobę wprowadzić w błąd! Pamiętaj o czytaniu etykiety i sprawdzaniu, czy na pewno trzymasz w ręku cukier trzcinowy.
Jak wybrać dobry cukier trzcinowy?
Tutaj zasada jest niezwykle prosta – im więcej melasy w cukrze trzcinowym, tym jest on lepszy. To właśnie w melasie znajdują się wspomniane minerały. Za najlepsze uchodzą produkty z zawartością melasy powyżej 20%. Pamiętaj – im jej więcej, tym mniej w składzie sacharozy, której należy unikać!
Ile cukru trzcinowego możemy spożyć? Bez względu na to, że jest on zdrowszy niż biały, tutaj też należy zachować umiar. Szacuje się, że spożycie go w granicach maksymalnie 90 g dziennie nie odbije się negatywnie na naszym zdrowiu. Przekraczanie limitu i przyjmowanie wysokich dawek sacharozy może prowadzić do rozwoju poważnych chorób, w tym cukrzycy typu II.
