Znana trenerka kilka dni temu opublikowała w internecie wzruszający wpis. Czytamy w nim, że Ewa bardzo cierpi, bo dziecko z jej rodziny jest w złym stanie zdrowotnym. Na szczęście planowana operacja się udała i mała Vaneska ma się dobrze. Zobaczcie co napisała Ewa! To do Was!
"Nie chce mi sie dzisiaj kolorować myśli... To najtrudniejszy okres w moim życiu.. Czas ktory uczy pokory, cierpliwości, pochylenia sie nad tym co dobre.. Zauważenia najdrobniejszego szczegółu, ktorym można sie cieszyć.. Ostatnie dni to hektolitry łez.. dobrze, ze coraz cześciej łez radości..Mam chwile buntu.. Z jakiej racji przytrafiło sie to naszej rodzinie? Kochającej sie, przepełnionej wiarą, współczującej.. dlaczego to akurat na nas spadło?
Dlaczego testuje sie granice naszego cierpienia?.....odpowiedz odbija sie w mojej głowie wielkim hukiem... A DLACZEGO NIE!!! Moze dzieje sie tak po to, żebym Ci o czymś cześciej przypominała? Czy dziękujesz za to, ze te najtrudniejsze chwile Cie omijają? Czy dziękujesz za to, ze sama oddychasz? Twoje serce bije.. Słyszysz.. Mówisz.. Widzisz.. Poruszasz sie..
A może myślisz, ze z automatu na to wszystko zasługujesz? Pamiętaj, ze nikt nie zasłużył sobie na cierpienie... ani jedno dzieciątko, które mijam na oddziale.. ani jedna matka, którą w jednym kawałku trzyma tylko skóra... To nie powinno sie dziać... Zatrzymaj sie na moment!!
Naprawdę myślisz, ze te głupoty którymi zawracasz sobie głowę, sa warte poświęcania im czasu? Sa wystarczającym powodem do zmartwień? Wiesz ile osób zamieniłoby sie z Tobą miejscami?Słuchaj!! Pierdoły na bok!!Masz dwie ręce, dwie nogi, sprawny umysł!! Podziękuj za TO.. To wystarczający materiał, zeby tworzyć życie jakim chcesz żyć!!To wystarczające narzędzia do osiągania WŁASNEGO SUKCESU!! Ten nie jest dziełem przypadku!! Samo sie nie zrobi!! Wstań, podziękuj za to co masz i wykorzystaj to co masz, zanim czas udowodni Ci, ze zmarnowałaś szanse!! Bedzie tylko lepiej.. Inaczej byc nie moze"
"Czwarta doba po operacji wycięcia guza mózgu..
Jestem w szpitalu..
Vaneska powoli nabiera sił..
Słyszy, widzi, wszystko rozumie, ma prawidłowe odruchy..
Ale jest bardzo słabiutka i pomimo tego, ze ma głos, nie mówi - ma problemy z mową..
W ciagu dnia udaje jej sie powiedzieć zaledwie pare słów..
Emocje..
Strach..
Nie byłyśmy na to przygotowane..
Ani my - cała moja rodzina, ani Vaneska..
Wszystkie inne dzieci, ktore tu widziałam, juz na drugi dzień brykały na łożku..
Lekarze zapewniają, ze to normalne po tak skomplikowanej operacji..
Proszę moje siostry, żeby zostawiły mnie z nią sam na sam..
Kiedy opuszczają sale, ja zaczynam od obietnicy, ze wszystko bedzie dobrze, ze wszystko przebiega normalnie.. zeby absolutnie niczym sie nie martwiła i skupiła swoją uwagę na samych dobrych rzeczach..
W tym wszystkim chce jej sprawić troche radości.. Pytam czy cos jej przynieść, czy czegos potrzebuje... czy jest coś o czym marzy..
Mowię, ze gwiazdkę z nieba jej przywiozę.. WSZYSTKO CZEGO ZAPRAGNIE!!
Widze, ze sie zbiera do powiedzenia czegos.. jestem przekonana ze usłyszę jakąś konkretna rzecz .. Cokolwiek.. Marzenie nastolatki..
Na co Vaneska otwiera usteczka i najsłodszym głosem mówi "kocham Cie" ..
I co?
Powyłam sie jak dzika, ona tez..
Od tego czasu minęło 6 godzin ..
Z godziny na godzinę jest lepiej..
Ech Babki!!!!
Mowię Wam..
Wszystko nic nie warte!
Wszystko to głupoty!
Tylko zdrowie..
Dziękuje wszystkim za wsparcie i modlitwę.."
