Sir Mick Jagger jako lider The Rolling Stones to jeden z najsłynniejszych frontmanów w historii rocka. Przyszedł na świat w 1943 roku w Anglii. Jako solista zadebiutował w 1985 roku płytą "She's The Boss", a dwa lata później ukazał się longplay "Primitive Cool".
Trzecia płyta, "Wandering Spirit" z 1993 roku, sprzedała się kiepsko i znalazła tylko ponad pół miliona nabywców. Jagger stracił wówczas kontrakt nagraniowy. Dopiero po ośmioletniej przerwie wydał swój czwarty solowy album "Goddess In The Doorway".
W październiku 2007 roku ukazała się płyta "Very Best of Mick Jagger" - pierwsza w historii kompilacja, podsumowująca solową karierę wokalisty Rolling Stones w latach 1970-2001. Utwory, które znalazły się na albumie, zostały osobiście wybrane przez Micka.
The Rolling Stones - w nazwie tej zawiera się chyba cała historia rocka drugiej połowy XX wieku. To z nimi wiążą się największe i najgłośniejsze wydarzenia, skandale i ekscesy, czyli sex & drugs & rock'n'roll. To do nich nawiązuje większość dzisiejszych muzyków rockowych. Zespół, który był lansowany jako przeciwieństwo The Beatles, stał się wyrocznią, wzorem, twórcą standardów, klasyką.
Początkiem The Rolling Stones był pierwszy zespół Micka Jaggera i Keitha Richardsa - Little Boy Blue And The Blue Boys. Niebawem nazwa uległa zmianie i w 1962 roku powstał zespół The Rolling Stones. Nazwę dla najsłynniejszej grupy rockowej świata Jagger zaczerpnął z piosenki legendarnego amerykańskiego bluesmana, Muddy'ego Watersa.
Stonesi osiągnęli w latach 60. wielką sławę, której przejawem były tłumy histerycznie reagujących fanek i fanów na koncertach i miliony sprzedanych singli i płyt. Nieśmiertelne stały się wylansowane w tym dziesięcioleciu przeboje z "Paint It Black", "Ruby Tuesday", "Sympathy For The Devil" oraz "Satisfaction" na czele, którego riff gitarowy uznano za współczesny odpowiednik motywu przewodniego V Symfonii Beethovena. W pierwszym okresie Rolling Stones nawiązywali stylistycznie do "czarnej" muzyki amerykańskiej, słychać było wyraźne inspiracje twórczością Chucka Berry'ego i bluesem. Trzon zespołu stanowili wówczas Mick Jagger, Kieth Richards i Brian Jones.
Jednak w tamtym okresie miały także miejsce wydarzenia tragiczne - przede wszystkim pamiętny koncert w Altamont w Kalifornii (1969), który miał być odpowiedzią Jaggera na festiwal w Woodstock (gdzie Stonesi nie wystąpili), a zaowocował kilkoma ofiarami śmiertelnymi. Członkowie grupy nadużywający alkoholu i narkotyków byli kilkakrotnie karani za ich posiadanie. W tym czasie zmarł również gitarzysta Brian Jones, którego niebawem zastąpił Mick Taylor.
Pomimo wszystko lata 70. to pasmo dalszych sukcesów The Rolling Stones, udane płyty i wyprzedane trasy koncertowe, na których na gitarze grał już Ronnie Wood z The Faces. Jednak pod koniec lat 70. wraz z inwazją punkrocka, dla młodzieży Rolling Stones z buntowników przekształcili się wręcz w symbol poprzedniej epoki, zgodnie ze sloganem "No Elvis, Beatles, Stones".
Kiedy w latach 80. aktywność The Rolling Stones zmalała muzycy poświęcili się karierom solowym i aktorskim. Jagger nagrał kilka płyt jednak nie odniosły one specjalnego sukcesu. Na początku lat 90. Stonesi przypomnieli o sobie całemu światu i rozpoczęli największą w historii, mega trasę koncertową.
Trudno zliczyć ile koncertów w karierze zagrali muzycy The Rolling Stones, wbrew pozorom trudno jest nawet zliczyć ile wydali płyt, według różnych danych ukazało się prawie 50 albumów grupy (nie licząc różnych kompilacji, składanek i wydawnictw okolicznościowych). Są między nimi takie tytuły jak: "The Rolling Stones", "Out of Our Heads", "Aftermath", "Their Satanic Majesties Request", "Let It Bleed", "Beggars Banquet", "Sticky Fingers", "Milestones", "Black and Blue", "Still Life", "Undercover", "Flashpoint".
30 września 2002 roku ukazał się podwójny album "Forty Licks" z największymi przebojami legendarnej grupy, pochodzącymi z lat 1962-2002. Jest to podsumowanie dorobku Micka Jaggera i jego kolegów. Na płycie znalazło się 36 zremasterowanych utworów oraz cztery premierowe. Jest to pierwsze takie wydawnictwo w 40-letniej historii zespołu. W sumie ponad 2,5 godziny muzyki, dobranej z myślą nie tylko o wiernych fanach, ale również o tych, którzy zechcą dopiero poznać, kim byli i są The Rolling Stones.
We wrześniu 2005 roku legendarny zespół zaprezentował swój kolejny studyjny album. Na ten longplay fani najsłynniejszego rockowego zespołu wszech czasów musieli czekać aż osiem długich lat - poprzedni album The Rolling Stones "Bridges To Babylon" ukazał się jeszcze w 1997 roku. Płyta "A Bigger Bang" powstała we Francji jesienią 2004 roku i w pierwszej połowie 2005 roku. Kompozytorami wszystkich piosenek, jak to zwykle bywa w przypadku Stonesów, byli Mick Jagger i Keith Richards. Album promował podwójny singiel "Rough Justice"/"Streets Of Love", który zadebiutował na 15. miejscu na brytyjskiego zestawienia najpopularniejszych singli.
W 2012 roku zespół ruszył w trasę koncertową w ramach pięćdziesięciolecia działalności. Pierwsze dwa koncerty odbyły się potajemnie w Paryżu (25 i 29 października), a trasę oficjalnie zainaugurowano w Londynie dwoma koncertami w The O2 Arena (25 i 29 listopada). Następne koncerty odbyły się głównie w USA, a Stonesi wystąpili też na koncercie poświęconym ofiarom huraganu Sandy. 9 listopada 2012 roku ukazał się album kompilacyjny GRRR! To płyta upamiętniająca pięćdziesiątą rocznicę założenia zespołu i zawiera dwie nowe piosenki "Doom and Gloom" i "One More Shot". Zostały one nagrane w sierpniu 2012 roku. Płytę promował singel "Doom and Gloom", do którego nakręcono teledysk z członkami zespołu i szwedzką aktorką Noomi Rapace, wyreżyserowany przez szwedzkiego reżysera Jonasa Åkerlunda. Okładkę zaprojektował Walton Ford i przedstawia ona goryla z wywieszonym jęzorem (logo zespołu).
