Prawdziwe nazwisko James Paul McCartney. Brytyjski muzyk pop rockowy, autor tekstów, kompozytor, multiinstrumentalista, producent muzyczny i filmowy, poeta, walczący o prawa zwierząt i na rzecz globalnego pokoju. Członek legendarnego zespołu The Beatles i założonej później ze swoją żoną Lindą – formacji Wings.
Urodził się 18 czerwca 1942 roku w Liverpoolu, jako syn pielęgniarki w miejscowym szpitalu. Ma dwa lata młodszego brata Michaela. Choć został ochrzczony w kościele rzymsko – katolickim, dorastał w domu bezwyznaniowym. Być może spowodowane było to tym, że jego ojciec, James, choć protestant, był agnostykiem. W wieku pięciu lat zaczął chodzić do szkoły, w wieku jedenastu lat dostał się do Liverpool Institute. Rok później poznał George’a Harrisona. Obydwaj zdali egzaminy i dostali się do szkoły średniej. W 1955 roku Paul przeniósł się wraz z rodziną do Allerton. 31 października 1956 roku jego matka zmarła na zator po operacji wycięcia piersi – miała raka.
Pochodził z bardzo muzykalnej rodziny. Jego dziadek, Joe McCartney grał na tubie, a ojciec Jim był pianistą, liderem grupy Jim Mac’s Jazz Band, działającej w latach 20. W salonie jego domu stało pianino, kupione w sklepie Briana Epsteina. Ojciec zaraził muzyką obu synów, zabierając ich często na koncerty. Kupił Paulowi trąbkę, aby ten zaczął uczyć się grać. Kiedy jednak nastał szał na muzykę skifflową, ten porzucił trąbkę na rzecz gitary. Początkowo ciężko było mu grać jako leworęcznemu, jednak kiedy zobaczył plakat zapowiadający koncert Slima Whitmana (grającego na gitarze w odwrotny sposób niż gitarzyści praworęczni), sam zaczął gać w ten sposób. Pierwszą gitarą Paula był akustyczny Framus, model Zenith kupiony za 15 funtów. Na niej skomponował swoją pierwszą piosenkę, „I Lost My Little Girl”. Często używał też gitary ojca – hiszpańskiej gitary klasycznej tej samej firmy. To przy jej pomocy tworzył pierwsze wspólne utwory z Johnem Lennonem. Później nauczył się grać na pianinie i wtedy skomponował swój drugi utwór, „When I’m Sixty Four”. Choć za namową ojca brał lekcje gry, wolał uczyć się „ze słuchu”.
6 lipca 1957 roku Paul poznał Johna Lennona występującego wówczas z zespołem The Quarrymen St. Peter’s Chuch Hall w Woolton. Zaczęli wspólnie pisać piosenki. Jako gitarzysta dołączył do nich George Harrison, a nieco później basista Stuart Sutcliffe i perkusista Pete Best. W ten sposób narodził się zespół The Beatles. Po odejściu Sutcliffe’a rolę basisty przejął Paul. Wkrótce też za perkusją usiadł Ringo Starr. W takim właśnie składzie świat poznał najbardziej znaną Czwórkę z Liverpoolu”.
McCartney do dziś koncertuje na całym świecie, wykonując podczas występów zarówno utwory z kariery solowej, jak też i z czasów The Beatles. Wielokrotnie występował na scenie z Ringo Starrem. W 2008 roku otrzymał nagrodę Brit Award za niezwykły wkład dla rozwoju muzyki. Uniwersytet Yale przyznał mu honorowy tytuł doktora w dziedzinie muzyki. Wystąpił także w Liverpoolu podczas koncertu, w czasie, kiedy miasto pełniło rolę europejskiej stolicy kultury.
