Wstrząsające wyznania Ewy Bem w wywiadzie z RadioJAZZ.FM
Ewa Bem przeżyła prawdziwą rodzinną tragedię kilka lat temu. Wokalistka doznała najgorszego ciosu, który może przytrafić się rodzicowi. W 2017 roku straciła swoją córkę, Pamelę Bem-Niedziałek, która zmarła na skutek choroby nowotworowej. Śmierć 39-letniej córki odbiła olbrzymie piętno na życiu i karierze Ewy Bem. Wokalistka odwołała wszelkie występy, a w 2018 roku ogłosiła koniec kariery muzycznej.
Dziennikarz Jerzy Szczerbakow zaprosił wokalistkę na niemal godzinną rozmowę w RadioJAZZ.FM. Ewa Bem przyznała w wywiadzie, że podczas prawie całego okresu choroby córki jeździła na koncerty i udzielała się na różnych wydarzeniach. Śmierć Pameli zmieniła wszystko…
Prawie do końca jej choroby udzielałam się i wyjeżdżałam na koncerty. Natomiast ja odeszłam razem z nią. Nie było mnie w absolutnie żadnej przestrzeni publicznej. Udawałam, że żyję. Niczym się nie interesowałam. Dlatego dzisiaj, kiedy z panem rozmawiam, musiałam się do tego bardzo psychicznie przygotować, proszę mi wierzyć. […] Czekałam, kiedy Pamelka sama da mi znak – wyjawiła dziennikarzowi Ewa Bem.
W dalszej części wywiadu Ewa Bem poruszyła temat dalszej kariery muzycznej. Wiele osób oczekuje bowiem powrotu na scenę wokalistki. Podczas rozmowy z dziennikarzem wyszło na jaw, że jest nadzieja na wznowienie koncertowania w przyszłości.
Odczuwam potrzebę kontaktu. Nie braw, wyjazdów, których nienawidzę. Czuję potrzebę pobycia na scenie, zaśpiewania czegoś, słuchania muzyków, tego połączenia ludzi. Czegoś takiego nigdzie indziej się nie doświadczy – oznajmiła wokalistka.
Obejrzyj cały wywiad z Ewą Bem!
Kariera muzyczna Ewy Bem
Karierę artystyczną rozpoczęła w 1969 roku w Grupie Bluesowej Stodoła i szybko dała się poznać jako swingująca młoda wokalistka. Jako członkini zespołu Bemibek (założonego przez brata - Aleksandra Bema i pianistę Andrzeja Ibeka) zdobyła nagrodę dziennikarzy na Festiwalu w Opolu w 1972 roku. W tym samym roku Ewa Bem uczestniczyła w Lubelskich Spotkaniach Wokalistów Jazzowych, gdzie otrzymała pierwszą nagrodę, dzięki czemu nawiązała współpracę ze znanymi muzykami jazzowymi - Zbigniewem Seifertem, Janem Ptaszynem Wróblewskim, Janem Jarczykiem, Januszem Muniakiem, Zbigniewem Namysłowskim, Wojciechem Karolakiem i Henrykiem Majewskim, z którym dokonywała wspólnych nagrań i koncertów.
W drugiej połowie lat 70. Ewa Bem występowała za granicą, głównie w Skandynawii i Europie Zachodniej. Rok 1980 to pasmo sukcesów krajowych i zagranicznych: występy na festiwalach na Kubie i w Indiach, główna nagroda na festiwalu opolskim, szereg wygranych plebiscytów i przebojowe nagrania radiowe przyniosły wokalistce tytuł Piosenkarki Roku 1980.
13 października 2001 roku, ukazała się płyta - "Mówię tak, myślę nie". Album zawierał 13 pięknych współcześnie zaaranżowanych i wyprodukowanych piosenek. Produkcją płyty zajęli się Kayah, Krzysztof Pszona i Kuba Badach. Z tego krążka pochodzą single "Sms-y", "Podaruj mi trochę słońca", "Jak człowiek uparty" i "Mówię tak myślę nie".
Po dobrym przyjęciu płyty "Mówię tak, myślę nie" Ewa Bem - wcześniej kojarzona głównie z jazzem - postanowiła kontynuować poszukiwania w kierunku muzyki popowej, nowocześnie wyprodukowanej i przyjaznej słuchaczowi. W kwietniu 2004 roku ukazał się kolejny album wokalistki - "ewa.ewa". W przypadku tej płyty artystka postawiła na sprawdzone wzorce - stąd aż 10 coverów, między innymi z repertuaru Marka Grechuty, w tym... autocovery, czyli nowe wersje jej starszych nagrań i tylko pięć premierowych piosenek. Wokalnie Ewę wspierali Iwona Zasuwa, Dorotka Miśkiewicz i Kuba Badach. Płytę promowała piosenka "Moda na niemiłość".
Zobacz także:
