Andrzej Szarmach
Andrzej Szarmach to jeden z najwybitniejszych polskich piłkarzy. Należał do polskiej reprezentacji w latach 1973-1982. Był srebrnym medalistą mistrzostw świata w RFN w 1974 roku oraz mistrzostw świata w Hiszpanii w 1982 roku. W Montrealu w 1976 roku zdobył z biało-czerwoną drużyną srebrny medal igrzysk olimpijskich, a z dorobkiem 6 bramek został królem strzelców tych igrzysk. Po odejściu z kadry i zakończeniu kariery piłkarskiej - został trenerem i członkiem Klubu Wybitnego Reprezentanta.
Jego ścieżka kariery była ciekawa - często zmieniał kluby, co nie przeszkodziło mu w dostaniu się do reprezentacji Polski w piłce nożnej:
- 1971-1972: Arka Gdynia
- 1972-1976: Górnik Zabrze
- 1976-1980: Stal Mielec
- 1980-1985: AJ Auxerre
- 1985-1987: Guingamp
- 1987-1989: Clermont Foot
Kariera reprezentacyjna
W 1973 roku Andrzej Szarmach został powołany na tournée po Ameryce przez selekcjonera Kazimierza Górskiego. Pierwszą bramkę dla reprezentacji Polski w piłce nożnej zdobył w meczu ze Stanami Zjednoczonymi w tym samym roku. Powołanie na mistrzostwa świata w 1974 roku otrzymał zamiast Włodzimierza Lubańskiego, który nie wrócił do pełnej dyspozycji po ciężkiej kontuzji.
Na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 1976 roku w Montrealu Szarmach wystąpił w pięciu meczach. Ten sezon był dla niego bardzo dobry. Z sześcioma bramkami został królem strzelców igrzysk i do domu wrócił ze srebrnym medalem. Nowym selekcjonerem reprezentacji został następnie Jacek Gmoch, z którym Szarmach miał konflikt. Jednak jego świetna dyspozycyjność spowodowała, że został powołany do kadry. Reprezentacji Polski nie udało się awansować do strefy medalowej, jednak Szarmach został zapamiętany przez bramkę zdobytą z dystansu.
Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982 roku okazały się dla niego pechowe. Wracając z nich dowiedział się, że nie będzie już występował w reprezentacji. Był to wynik konfliktu pomiędzy nim a selekcjonerem Antonim Piechniczkiem.
