Czym charakteryzuje się neurotyk?
Neurotyk to osoby z trwałą tendencją do doświadczania „negatywnych” stanów emocjonalnych. Cechują się większą skłonnością do doświadczania takich uczuć jak lęk, gniew, zazdrość, smutek czy poczucie winy. Dotkliwiej reagują na codzienny stres i słabiej sobie z nim radzą. Są często skrępowane i nieśmiałe. Neurotyzm jest również czynnikiem ryzyka występowania zaburzeń typu fobii, zaburzeń nastroju, lęku panicznego oraz innych zaburzeń lękowych, określanych dawniej nerwicami. Sam neurotyzm nie jest natomiast zaburzeniem ani chorobą, a jednym z elementów charakteryzujących ludzką osobowość. Najprościej mówiąc, neurotyk to osoba, która ma problemy z zachowaniem równowagi emocjonalnej. Podczas gdy introwertyk jest zamknięty w sobie, ekstrawertyk uzewnętrznia swoje stany emocjonalne, neurotyk to nadwrażliwiec, reagujący niewspółmiernie do okoliczności, w których się znalazł.
Jak radzić sobie z neurotyzmem?
Pomocna może okazać się konsultacja u psychologa, który pomoże określić nasilenie neurotyczności i pomóc w rozwijaniu skutecznych sposobów radzenia sobie ze stresem. Jeśli nasilony neurotyzm wiąże się z wystąpieniem zaburzeń lękowych lub zaburzeń nastroju jak np. depresja, pomocna może się okazać wizyta u psychiatry lub psychoterapeuty. Osoby, dla których omawiana cecha jest uciążliwa i utrudnia satysfakcjonujące funkcjonowanie, mogą pomyśleć o rozwoju poprzez psychoterapię, w ramach której będą miały szansę przepracować konflikty leżące u podłoża ich trudności osobowościowych. Neurotyk może poddać się psychoterapii. W jej trakcie: zrozumie, skąd się wzięły i na czym polegają jego problemy dowie się, co robić, by radzić sobie z nimi w codziennym życiu, np. jak zbudować zdrowy związek z inną osobą. Neurotycy często bowiem tworzą patologiczne rodziny. Nie znają dobrych wzorców, więc nie potrafią ich przekazać swoim dzieciom. Pozna techniki radzenia sobie z emocjami. W ostateczności, gdy psychoterapia zawodzi, trzeba skorzystać z pomocy psychiatry. Jeśli bowiem faktycznie na cechy neurotyka wpływają czynniki genetyczne, można nad nimi zapanować tylko dzięki lekom psychotropowym.
Jak powstaje osobowość neurotyczna?
Specjaliści nie są zgodni, skąd bierze się neurotyzm. Jednak według większości specjalistów, jest skutkiem negatywnych doświadczeń z bardzo wczesnego dzieciństwa. Wykształca się w nas prawdopodobnie do 5. roku życia. Nie bardzo wiadomo, dziecko było w tym czasie zaniedbywane, czy wręcz przeciwnie dziecko było chowane z dala od problemów i rówieśników, nie uczyło się więc reakcji obronnych i zachowań w sytuacjach konfliktowych czy zagrożeniach. Jak jednak widać wyraźnie, bez względu na przyczynę, lęki z dzieciństwa nie znikają. Prowadzą za to do nieodwracalnych zmian i nadwrażliwości autonomicznego układu nerwowego i braku równowagi emocjonalnej. Wcześniej czy później negatywne przeżycia powracają w dorosłości ze zdwojoną siłą.
Jak broni się neurotyk?
Głównym celem neurotyka jest obrona przed zagrożeniem i redukowanie lęku. Nie ma jednak jednego uniwersalnego sposobu, w jaki neurotycy radzą sobie w życiu. W zależności od tego, czy neurotyk chce ukarać swoje otoczenie za sytuacje z przeszłości lub też próbuje zdobyć miłość, której nie miał, może stać się człowiekiem uległym bądź wrogim wobec otoczenia. Nadwrażliwość neurotyka ma też pozytywną stronę. Wielu neurotyków to wybitni artyści: sławni pisarze, scenarzyści, czy reżyserzy. Niska samoocena nie zawsze jednak pomaga im w rozwijaniu i pokazaniu światu swoich talentów.
