Miasto Boruty
Dawno, dawno temu mieszkańcy Łęczycy nie mogli zaznać spokoju, bowiem ich wioska niemal ciągle była atakowana przez Borutę. Diabeł zyskał właśnie taki przydomek, gdyż na co dzień mieszkał w pobliskim borze, z którego raz po raz wypełzał i udawał się do pobliskiej miejscowości, by stamtąd porywać łęczyckie panny. Niejednokrotnie widywano go w stroju szlachcica, spod którego gdzieniegdzie wyłaniało się diabelskie, czarne futro, a całość dopełniały rogi, kopyta oraz ogon. Aby zmylić mieszkańców, Boruta czasem przemieniał się też m.in. w: sowę, koguta i konia. Według innych podań to on ukrył także skarb w podziemiach łęczyckiego zamku. Tyle legenda, która w Łęczycy jest jednak nadal znana i opowiadana.
Diabelski zamek
Echa historii łęczyckiego miasta mocno odbijają się także w murach średniowiecznego zamku. Został on wzniesiony w XIV w. przez Kazimierza Wielkiego, a później gościł także Władysława Jagiełłę, Kazimierza Jagiellończyka i Zygmunta III Wazę. Budowla znacznie ucierpiała najpierw w wyniku pożaru (w XV w.), a następnie w czasie najazdu Szwedów, jednak na szczęście została odnowiona w latach 60. XX w. Podczas prac remontowych wprawdzie nie natrafiono na skarb Boruty, ale postanowiono uczcić jego postać, dedykując mu…muzeum! Dzięki temu do dziś w zamku można podziwiać pamiątki związane z wszelkiego rodzaju diabelskimi zjawami; cała ekspozycja liczy ponad 400 eksponatów, a przedstawia najbogatszą w Polsce muzealną kolekcję figur właśnie o tematyce demonicznej.
Mefisto do kupna?
O tym, że legenda o Borucie jest wciąż żywa, świadczą też liczne stragany, na których najpopularniejszą pamiątką jest figurka małego diabła. Jeżeli więc często słyszycie, że jesteście „diabłem wcielonym” lub po prostu zaciekawiła was historia łęczyckiego Lucyfera, udajcie się do tego niezwykłego miasta, które z pewnością rzuci na was wprawdzie diabelski, ale jakże pozytywny urok.
