W latach 1984-1990 trzynaście kolejnych piosenek znalazło się w pierwszej dziesiątce amerykańskiej listy przebojów.
Swoje pierwsze kroki w showbiznesie stawiał, jako 6-letni aktor grając w telewizyjnych reklamówkach. W szkole średniej czynnie udzielał się w grupie teatralnej, użyczał również głosu do różnych programów w telewizji BBC oraz wystąpił jako statysta w filmie "A Hard Day's Night" z udziałem grupy The Beatles. W 1964 roku można było go zobaczyć w musicalu "Oliver" na West Endzie. W tym samym roku poszedł do szkoły dramatycznej, jednak niedługo później postanowił porzucić aktorstwo. Jeszcze w trakcie studiów aktorskich poświęcał sporo czasu muzyce i zespołowi Real Thing, którego był założycielem. Później Collins wiązał się z innymi grupami, takimi jak The Charge, The Freehold, Cliff Charles Blues Band, Gladiators, Hickory.
Przygodę z perkusją zaczął mając zaledwie 5 lat. W 1970 dołączył do legendarnej grupy Genesis - jednego z najsłynniejszych zespołów w historii muzyki rockowej. W 1975 roku, po odejściu Petera Gabriela, Collins zajął miejsce frontmena - został wybrany spośród ponad 400 kandydatów.
W 1981 roku Phil rozpoczął karierę solową i wydał płytę "Face Value", która okazała się większym sukcesem niż którykolwiek krążek Genesis. Wtedy też artysta dał się poznać jako autor bezpretensjonalnych utworów o charakterystycznie rozbudowanym brzmieniu instrumentów perkusyjnych.
W latach 80. Collins łączył karierą solową z pracą w Genesis. W 1992 wraz z zespołem wydał album "We Can't Dance" oraz uczestniczył w wielkim tournee, po czym w 1995 roku ogłosił, że definitywnie opuszcza grupę.
W 1994 roku napisał również muzykę do "Tarzana" – za jedną z piosenek „You’ll Be in My Heart” otrzymał Oscara.
Akademia już wcześniej nominowała Collinsa do nagród – w 1985 roku za „Against All Odds” i w 1989 roku za piosenkę „Two Hearts”.
