Ewa Bem
Karierę artystyczną rozpoczęła w 1969 roku w Grupie Bluesowej Stodoła i szybko dała się poznać jako swingująca młoda wokalistka. Następny rok rozpoczęła od wyróżnienia w kategorii wokalistów na festiwalu Jazz nad Odrą. Później jako członkini zespołu Bemibek (założonego przez brata - Aleksandra Bema i pianistę Andrzeja Ibeka) zdobyła nagrodę dziennikarzy na Festiwalu w Opolu w 1972 roku.
W tym samym roku Ewa Bem uczestniczyła w Lubelskich Spotkaniach Wokalistów Jazzowych gdzie otrzymała pierwszą nagrodę, dzięki czemu nawiązała współpracę ze znanymi muzykami jazzowymi - Zbigniewem Seifertem, Janem Ptaszynem Wróblewskim, Janem Jarczykiem, Januszem Muniakiem, Zbigniewem Namysłowskim, Wojciechem Karolakiem i Henrykiem Majewskim, z którym dokonywała wspólnych nagrań i koncertów.
W drugiej połowie lat 70. Ewa Bem występowała za granicą, głównie w Skandynawii i Europie Zachodniej. Rok 1980 to pasmo sukcesów krajowych i zagranicznych: występy na festiwalach na Kubie i w Indiach, główna nagroda na festiwalu opolskim, szereg wygranych plebiscytów i przebojowe nagrania radiowe przyniosły wokalistce tytuł Piosenkarki Roku 1980. Natomiast w 1981 artystka nagrała album należący do prestiżowej serii Polish Jazz, zatytułowany "Be a Man".
W ciągu kilku najbliższych lat Ewa wiele koncertowała - wystąpiła w Kenii, na festiwalu Jazz Jamboree '83 z towarzyszeniem zespołu Old Timers. Ankiety Jazz Forum Europejskiej Federacji Jazzowej za lata 1983, 1984 i 1985 - przyniosły jej tytuł pierwszej wokalistki jazzowej w Polsce i czwartej w Europie.
Wkrótce Ewa Bem podjęła współpracę ze znanym pianistą jazzowym Andrzejem Jagodzińskim - duet był gorąco przyjmowany przez publiczność zarówno w Polsce, jak i podczas wielu występów w Niemczech, Włoszech, Francji, Szwajcarii, Australii i USA.
"Mówię tak, myślę nie"
Lata 90. to powrót do występów z towarzyszeniem większych zespołów: Bis Warsaw Band, Alex Band, Górny Orchestra oraz formacji jazzowych liderów: Jana Ptaszyna Wróblewskiego, Zbigniewa Namysłowskiego, Henryka Majewskiego. W czerwcu 2000 roku artystka była gościem festiwalu w Opolu, gdzie zaprezentowała swój minirecital. W październiku 2000 roku odbył się jubileuszowy koncert z udziałem licznych gości. Wśród nich wystąpili m.in. Małgorzata Walewska, Czesław Niemen, Kuba Badach, Jan Borysewicz, a w chórkach Dorotka Miśkiewicz i Jacek Kotlarski.
Po kilku latach przerwy 13 października 2001 roku, ukazała się płyta - "Mówię tak, myślę nie". Album zawierał 13 pięknych współcześnie zaaranżowanych i wyprodukowanych piosenek. Produkcją płyty zajęli się Kayah, Krzysztof Pszona i Kuba Badach. Z tego krążka pochodzą single "Sms-y", "Podaruj mi trochę słońca", "Jak człowiek uparty" i "Mówię tak myślę nie".
Po dobrym przyjęciu płyty "Mówię tak, myślę nie" Ewa Bem - wcześniej kojarzona głównie z jazzem - postanowiła kontynuować poszukiwania w kierunku muzyki popowej, nowocześnie wyprodukowanej i przyjaznej słuchaczowi. W kwietniu 2004 roku ukazał się kolejny album wokalistki - "ewa.ewa". W przypadku tej płyty artystka postawiła na sprawdzone wzorce - stąd aż 10 coverów, między innymi z repertuaru Marka Grechuty, w tym... autocovery, czyli nowe wersje jej starszych nagrań i tylko pięć premierowych piosenek. Wokalnie Ewę wspierali Iwona Zasuwa, Dorotka Miśkiewicz i Kuba Badach. Płytę promowała piosenka "Moda na niemiłość".