Legenda o upiornym gajowym Franciszku, Adamie Mickiewiczu i mrówkach...
Lata 30. XIX wieku - wtedy na tym dworze gościł pewien poeta, bardzo szanowany przez właścicieli - państwa Bnińskich.
To poszanowanie bardzo zastanawiało dwóch podopiecznych pani Bnińskiej - Kubę i Walka. To byli przyjaciele, którzy zawsze mieli szalone pomysły, dobre intencje... ale najczęściej ich działania miały fatalne skutki.
Pewnego razu postanowili oni wybrać się na Duchną Ścieżkę, by odnaleźć skarb strzeżony niegdyś przez gajowego Franciszka. Historia jest dość upiorna, gdyż gajowy pilnował lasu bardzo zachłannie i w okrutny sposób przeganiał zwiedzających. Podobało się to panu Bnińskiemu, bo w lesie ukrył swój bezcenny skarb.
Okoliczna ludność wściekła się w końcu na maniery gajowego. Porwała go, związała i wsadziła głową do mrowiska, tak że nieborak poległ, a mrówki zjadły mu głowę. Krążyła legenda, że każdy, kto go później spotka i się nie przestraszy, zostanie zaprowadzony do sławetnego skarbu.
Jak głosi legenda, Walek i Kuba przygotowali łańcuchy do schwytania upiora, liny, łopaty i wszystko, co każdy poszukiwacz skarbów mieć powinien. Już byli gotowi do wyprawy, gdy dystyngowany gość dworu Bnińskich, podsłuchawszy ich rozmowy, zapragnął wyruszyć z nimi. Nie było to w smak chłopakom, ale odmówić dostojnemu Panu nie mogli. Wyruszyli więc wszyscy troje do Duchnego Lasu.
Po ciężkiej przeprawie, tuż przed zamgloną mroczną baśniową ścieżką, postanowili coś przegryźć i wtedy poetę Adama zaczęły gryźć mrówki. Ten w amoku wpadł w krzaki i natychmiast do mokradła tuż na nimi. Chłopcy złapali się za głowy i panicznie zaczęli szukać rozwiązania, by wyciągnąć poetę z bagien. Wtedy z zarośli wynurzył się upiór gajowego Franciszka i poradził dzieciom, by użyły liny. Kuba i Walek chwilę stali w osłupieniu, lecz wkrótce wyciągnęli Adama, zamiast uganiać się za upiorem. Cóż, skarb przepadł, ale historia z mrówkami poniekąd przetrwała na kartach "Pana Tadeusza" Adama Mickiewicza.
Znasz ciekawą historię?
Napisz – bajecznapolska@rmf.fm
Nakło nad Notecią. Legenda o dębie Szafera i tajemniczym Żmiju...
Nakło nad Notecią to urokliwe miasteczko w województwie kujawsko-pomorskim. Po raz pierwszy napisano o niej w najstarszej Kronice polskiej spisanej po łacinie w latach 1112-1116 przez Galla Anonima! Warto poznać nie tylko jej bajeczne zakątki, ale również bogatą w legendy historię, jak na przykład ta o podziemnym królestwie Żmija, który kochał pewną Małgorzatę. Czytaj >>WIĘCEJ<<
